Miejsca jako media pamięci w polskiej i czeskiej literaturze Zagłady po roku 1989 to książka, która powstała z potrzeby odpowiedzi na pytanie o to, jak żyje się w przestrzeni geograficznej, w której dokonano ludobójstwa Żydów. Autorka przygląda się literackim reprezentacjom miejsc-świadków Zagłady - domom rodzinnym ocaleńców, nie-miejscom pamięci, ikonicznemu obozowi Auschwitz-Birkenau oraz tzw. przeklętej szerokości geograficznej - aby zadać pytania o doświadczenie obcowania z tymi miejscami i o wpływ tego doświadczenia na postrzeganie przeszłości (ale także teraźniejszości i przyszłości), na samoidentyfikację jednostek, lokalnych społeczności czy wreszcie także całych narodów.